แต่กรมสรรพากรมีความเห็นว่า ข้าราชการส่วนท้องถิ่นและพนักงานส่วนท้องถิ่นมิใช่ข้าราชการหรือข้าราชการพลเรือนตามความหมายในพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ... ๔๖/๑ แห่งพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการส่วนท้องถิ่นฯ จึงไม่เข้าลักษณะเป็นบำเหน็จดำรงชีพตามกฎหมายว่าด้วยบำเหน็จบำนาญข้าราชการและกฎหมายว่าด้วยกองทุนบำเหน็จบำนาญข้าราชการ... ซึ่งจากการตรวจสอบปรากฏว่ามีกฎหมายว่าด้วยบำเหน็จบำนาญข้าราชการอยู่ ๓ ฉบับ คือ พระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ...
ต่อไป มีฐานะเสมือนเป็นข้าราชการบำนาญ และมีสิทธิได้รับสวัสดิการจากราชการเช่นเดียวกับข้าราชการซึ่งได้รับหรือมีสิทธิได้รับบำนาญปกติตามกฎหมายว่าด้วยกองทุนบำเหน็จบำนาญข้าราชการ... ๗๔ และมาตรา ๗๙ เป็นการให้ออกจากราชการเพราะทางราชการเลิกหรือยุบตำแหน่งตามกฎหมายว่าด้วยบำเหน็จบำนาญข้าราชการหรือกฎหมายว่าด้วยกองทุนบำเหน็จบำนาญข้าราชการ... เมื่อออกจากราชการเพราะทางราชการเลิกหรือยุบตำแหน่งแล้ว มีสิทธิในการรับบำเหน็จบำนาญปกติด้วยเหตุทดแทนตามกฎหมายว่าด้วยบำเหน็จบำนาญข้าราชการ...
วรรคสาม (จ) แห่งพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ พ.ศ.๒๔๙๔ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ... ๓๕ แห่งพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ พ.ศ.๒๔๙๔ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ... ไม่ว่าจะในตำแหน่งข้าราชการประจำหรือตำแหน่งข้าราชการการเมืองนั้น พระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ...
บัญญัติว่า “ข้าราชการผู้ใดลาออกโดยสมัครใจก่อนถึงการกำหนดได้รับบำเหน็จบำนาญ ภายหลังกลับเข้ารับราชการใหม่ไม่ให้นับเวลาก่อนลาออกนั้นในการคำนวณบำเหน็จบำนาญ... ข้าราชการบางรายออกจากราชการไปแล้วก็คำนวณบำเหน็จบำนาญโดยนับเวลาราชการติดต่อกันให้... ข้าราชการผู้ใดกลับเข้ารับราชการก่อนวันใช้พระราชบัญญัตินี้ และตามกฎหมายว่าด้วยบำเหน็จบำนาญที่ใช้อยู่ในขณะที่กลับเข้ารับราชการนั้น...
พ.ศ. ๒๔๙๔ ซึ่งให้สิทธิเป็นพิเศษแก่ข้าราชการให้ได้รับบำนาญปกติได้ แม้เมื่อออกจากราชการยังมีเวลาราชการสำหรับคำนวณบำเหน็จบำนาญไม่ถึง... เมื่อกลับเข้ารับราชการใหม่ส่วนที่เป็นบำนาญปกติจะถูกควบคุมตามมาตรา ๓๕ แห่งพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ... ๓๕ แห่งพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ พ.ศ. ๒๔๙๔ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ...
จึงเกิดมีปัญหาว่า นายแพทย์ที่เป็นข้าราชการอยู่ในขณะนี้ เมื่อออกจากราชการไปทำงานทางเทศบาลยังไม่มีสิทธิได้รับบำเหน็จบำนาญตามพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ... พ.ศ. ๒๕๐๐ ดังนี้ จะนับอายุราชการซึ่งเป็นข้าราชการอยู่ติดต่อกับเวลาราชการที่มาปฏิบัติงานทางเทศบาลสำหรับคำนวณบำเหน็จบำนาญตามกฎหมายว่าด้วยบำเหน็จบำนาญข้าราชการส่วนท้องถิ่น... ให้นับเวลาราชการของข้าราชการหรือข้าราชการส่วนท้องถิ่นผู้นั้นสำหรับคำนวณบำเหน็จบำนาญติดต่อกัน...
และการที่จะนำมาตรา ๓๐ (จ) พระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ พ.ศ. ๒๔๙๔ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ... จึงให้งดบำนาญตามมาตรา ๓๕ แห่งพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการพ.ศ. ๒๔๙๔ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ... ๓๐ พระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ พ.ศ. ๒๔๙๔ ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ...
๑ เมษายน ๒๔๘๙ ต่อมาได้มีประกาศใช้พระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ (ฉบับที่ ๔)... มาตรา ๓๐ (จ) แห่งพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ พ.ศ.๒๔๙๔ แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ... กรณีจึงไม่ต้องด้วยบทบัญญัติมาตรา ๓๐ (จ) แห่งพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ...
จักใช้พระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการพลเรือน พ.ศ. ๒๔๗๑ หรือพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการฝ่ายพลเรือน... ดังได้คัดเสนอมานี้ “คำถาม ข้าราชการบำนาญผู้ใดกลับเข้ารับราชการใหม่ในสมัยใช้พระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการพลเรือน... ดังนี้ เมื่อข้าราชการผู้นั้นออกจากราชการในสมัยใช้พระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการฝ่ายพลเรือน...
ให้นับเสมอเป็นเวลารับราชการ” และพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการฝ่ายพลเรือน พ.ศ... ” เห็นได้ชัดว่า กฎหมายว่าด้วยบำเหน็จบำนาญข้าราชการมีเจตนารมณ์ให้นับเวลาราชการเพื่อสิทธิรับบำเหน็จบำนาญให้แก่ข้าราชการที่ทางราชการสั่งให้ไปทำการอื่นใด... และนับเป็นเวลารับราชการเพื่อสิทธิรับบำเหน็จบำนาญให้ด้วยแล้วนั้น จะนับเป็นเวลาราชการเพื่อสิทธิรับและคำนวณบำเหน็จบำนาญตามพระราชบัญญัติบำเหน็จบำนาญข้าราชการ...